Mijn oogbollen puilen uit als dikke ronde keutels die halverwege de kringspier blijven steken. Is het de clomipramine die ze naar buiten duwt? Ik ben gevoeliger voor licht geworden. Mijn hart gaat tekeer als een gabberbeat. En ik ben geconstipeerd. Maar daarvoor drink ik lactulosestroop. Ideaal bij chronische constipatie. Zelf opgezocht in het farmacotherapeutisch kompas. Mijn geliefde pillenbijbel, waar ik graag stukjes uit lees voor het slapen gaan.
Ik word geconfronteerd met een paradox. Clomipramine heeft bijwerkingen die naarmate de dosis toeneemt angstaanjagende vormen kunnen aannemen. Hypochonder als ik ben heb ik maar weinig nodig om doodsbang te worden. Hoe meer clomipramine ik slik, hoe meer bijwerkingen. Maar: hoe meer ik slik, hoe minder angst. Mogelijk is dus de dosis waarbij ik geen angst meer heb, ook de dosis waarbij ik een hartaanval krijg, of een aanval van acuut glaucoom.
Stel: ik sterf ten gevolge van dit medicijn - wat zal dan op mijn grafsteen staan?
De clomipramine werd hem te machtig
of
Tricyclische antidepressiva voor altijd
of
I went tricyclic on my ass, and look where it brought me..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten