De angst voor de dood lijkt nu dichterbij dan ooit. Niet de angst om dood te gaan, maar de angst om dood te gaan en van mijn leven geen kunstwerk te hebben gemaakt. De angst voor het mislukte leven.
Ik blijf op zoek naar een panacee, beseffend (maar niet wetend) dat dit een speurtocht naar de Heilige Graal is. Ik ben in conflict geraakt met mijn psychiater, die er niet vrolijk van wordt dat ik mezelf zowel tot amateur-psychiater als tot mijn eigen proefkonijn heb gebombardeerd. Maar ik kan me moeilijk onderwerpen aan een voor mij twijfelachtige autoriteit. 'Jij wilt graag zelf de controle bewaren', heeft ze gezegd. Maar
ik ben de controle kwijt
als ik in mijn kissie lig
De pillen zijn even bevreesd als ik. Even veeleisend als mijn geweten. Even duister zwevend boven de genezen aarde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten